چندي پيش در هشتمين همايش ايمني، بهداشت و محيط زيست در معادن و صنايع معدني شركت كرده بودم. در روز دوم از اين همايش يكي از اعضاي هيئت داوران براي بررسي مقالات ارائه شده آقاي دكتر سيد علي جوزي (استاد محيط زيست) بودند. پس از ارائه يكي از مقالات، ايشان در گوشه اي از سخنانشان از اينكه كلمه زيست محيطي به جاي محيط زيستي به كار مي رود انتقاد كرده و آنرا غلطي رايج دانستند.

در اين باره سئوالاتي به ذهن خطور مي كند: اگر اين كلمه يك غلط رايج است چرا در كتب، مقالات و... محيط زيست همچنان از آن استفاده مي شود؟ چرا هنوز هم بسياري از اساتيد محيط زيست ما در دانشكده ها از اين كلمه به جاي محيط زيستي استفاده مي كنند؟ چرا هنوز هم اصطلاح ارزيابي اثرات زيست محيطي براي ترجمه EIA به كار مي رود؟

البته من هم با نظر ايشان موافقم ولي آيا وقت آن فرا نرسيده در جامعه اندكي از بحثهاي احساسي در مورد محيط زيست كاسته شده و مباحث علمي محيط زيستي جاي آن را بگيرد؟ آيا زمان آن نيست كه با دلايل علمي و منطقي براي حل مشكلات محيط زيست كشورمان (كه كم هم نيست) اقدام كنيم؟ چرا وقتي مي خواهيم در مورد يك مشكل محيط زيستي صحبت كنيم فوراً موضعي احساسي گرفته و در خيلي از وقتها نمي توانيم با دانش كافي جوابي براي حل مشكلات ارائه دهيم و فقط به انتقاد مي پردازيم؟ البته در پايان اين موضوع نبايد فراموش شود كه هر گونه اقدام معقولي در جهت حفظ محيط زيست پسنديده و قابل تحسين است.